نمونه خون

[علی بختیاری]

معمول ترین نمونه مورد آزمایش در آزمایشگاه نمونه خون می باشد که از آن سرم یا پلاسما تهیه می شود و یا برای تست های شمارش گلبول ها از خون کامل استفاده می شود.

تفاوت سرم و پلاسما :

برای تهیه سرم از ضد انعقاد استفاده نمی شود و اجازه داده می شود تا سیستم انعقاد عمل کرده و نمونه خون لخته شود و سپس بوسیله سانتریفوژ سرم از توده سلولی جدا می شود. معمول ترین نمونه در آزمایشگاه بیوشیمی سرم است.مزیت اصلی سرم نسبت به پلاسما حذف اثرات تداخلی ضد انعقاد ها و فیبرینوژن (در الکتروفورز پروتئین ) می باشد.

اما در تهیه پلاسما از ضد انعقاد استفاده می شود. مزایای پلاسما جدا سازی سریع سلول و عدم آلودگی به ترکیبات پلاکتی و بدست آوردن حجم بیشتر نمونه و معایب آن تداخل ناشی از ضد انعقاد و احتمال ایجاد لخته ریز و نا مناسب بودن برای الکتروفورز است.

برای تهیه خون کامل و پلاسما از ضد انعقاد های متعددی استفاده می شود :

ضد انعقاد ( اتیلن دی آمین تترا استیک اسید ( edta) سیترات و اگزالات از طریق برداشت یون های کلسم سیستم انعقاد را مهار می کنند.این ضد انعقاد ها علاوه بر یون کلسیم یون های فلزی دیگری را نیز بداشت می کنند که این موضوع ممکن است سسبب خطا در بعضی از آزمایشها شود مثل آنزیم ها و یون ها.

هپارین با فعال سازی انتی ترومبین مانع تبدیل پروترومبین به ترومبین می شود.

تداخلات ضد انعقاد ها :

هپارین تداخل در تست اسید فسفاتاز کلسیم

edta تداخل در تست فسفاتاز قلیایی کراتین کیناز کلسیم منیزیم آهن الکترولیت ها

سیترات تداخل در تست آمینو ترانسفراز ها ، فسفاتاز قلیایی ، فسفاتاز اسیدی ، فسفات

اگزالات تداخل در تست های فسفاتاز قلیایی ، فسفاتاز اسیدی ، لاکتات دهیدروژناز و آمیلاز

خونگیری ممکن است از ورید شریان و یا مویرگ باشد و برای این منظور میتوان از سرنگ های یک بار مصرف ، لوله خلا و لوله مویینه استفاه میشود.

معمولا در ازمایشگاه ها از نمونه خون وریدی استفاده می شود. و معمولا از ورید های سطح قدامی آرنج استفاده میشود..

سعی شود از دستی که سرم به آن وصل بوده نمونه گرفته نشود.





منبع : جزوات شخصی