Nili
۱۳۹۱-۱۱-۰۳, 10:58
(نکاتی که تو این کتاب خوندم جالب بود خواستم اینجا بنویسم تا بقیه هم استفاده کنن)
خوب یا بد بچه هر چه هست مخلوق رفتار ماست هر موقع که می خواهیم به بچه خود پر خاش کنیم و او را سرزنش دهیم باید اول به خود پر خاش کنیم چون بد با بچه رفتار کرده و او را بد ساخته ایم .
به او یاد دهید که چگونه میتوان از اشتباهات درس گرفت
صبر داشته باشیم . صبر در برابر طبیعت مخصوص کودک ، صبر ددر برابر طرز فکر و رشد او .
رو در روی کودک خود قرار نگیرید و همیشه در کنار او باشید
از اعمال نیک و پسندیده فرزندان خود بسیار یاد کنید .
احترام به خانواده را با رفتارتان به او بیاموزید .
تفکر مثبت را در او تقویت کنید .
به او بگویید که پشتکار بیشتر از استعداد در موفقیت مؤثر است .
بگذارید بی هیچ ترسی تازه ها را تجربه کند .
به او یاد دهید که هیچ چیز را بدون منطق قبول نکند .
منطقی رفتار کنید تا جواب منطقی بگیرید .
استفاده از کلمات "لطفا "و "خواهش میکنم" اغلب بچه ها را به سوی همکاری سوق میدهد .
خلاقیت او را پرورش دهید .
اگر می خواهیم فرزندانمان به دیگران احترام بگذارند باید احترامی را که شایسته انهاست به انها بگذاریم .
عکس العمل های درست شما به او قانون عمل و عکس العمل را می آموزد.
آرامش داشته باشید تا این آرامش به او نیز منتقل شود .
هر روز وقت معینی را به او اختصاص دهید .
دروغ نگویید تا دروغ نشنوید .
به حرف های کودکتان با دقت گوش دهید تا احساس کنند در خانه برای آنها ارزش قائل هستید .
درست نیست بچه ها بدون اینکه فکر کنند به اراده والدینشان رفتار کنند .
به فرزندان خود بیاموزید که عصبانیت از مردم یا چیز های دیگر نمی آید ، بلکه عصبانیت نتیجه دید گاهی است که انسان ها در باره زندگی دارند.
به فرزند خود آگاهی لازم را بدهید و سپس او را آزاد بگذارید .
تشویق و تعریف از اطفال تا 6 سالگی و پرهیز از محدود کردن آنه سنگ بنای داشتن فرزندانی با اعتماد به نفس بالاست .
وقتی تسلیم عصبانیت ،خشونت،بداخلاقی یا حرف های غیر منطقی فرزندان خود میشوید ،در واقع به آنها می آموزید در تمام مراحل زندگی از این شیوه استفاده کنند .
ما باید به کودکان خود محبت را بیاموزیم نه نفرت را .
در مورد بچه ها یادتان باشد آنها همواره با عصبانیت متولد نشده اند.
اگر میخواهید او چیزی یاد بگیرد با عملکرد خود به او بیاموزید .
به او و خواسته هایش احترام بگذارید.
در برخورد با کودکان به دنبال راه حل باشید ،نه به دنبال مسائل.
استعداد ها ،توانایی ها و پیشرفت های دیگران را به رخ فرزندان خود نکشید.
دنیا را آنطور که هست به او نشان دهید نه آنطور که میخواهید .
تا آنجا که میتوانید با او حرف بزنید.
فریاد کشیدن دیگر آنها را مهار نمی کند بلکه میل کودک به همکاری کردن و گوش ندادن را از بین می برد .
از تحقیر فرزندان خود در جمع خانواده و دوستان و اعضای فامیل واقعا بپرهیزید . بعدا در فضایی آرام و بدون سرزنش به او بگویید .
برنامه ریزی بدون تعصب را دنبال کنید .
به استعداد هایش بها دهید .
در انجام کارهای سخت ، علاوه بر کمک کردن فرزندان را دائما تشویق کرده و آنها را به پیروزی امید وار کنید .
با دلیل خواستن از فرزندانتات نسبت به عقاید ،افکار و رفتارشان روحیه جستجو و اندیشیدن را در آنها پرورش دهید .
کاری کنید که خانه همان محل امن برای او باشد.
گاهی اوقات بگذارید تنها بماند تا قدر پشتوانه عاطفی را بداند.
هنگام عصبانیت تنبیه نکنید .
ادامه دارد....
خوب یا بد بچه هر چه هست مخلوق رفتار ماست هر موقع که می خواهیم به بچه خود پر خاش کنیم و او را سرزنش دهیم باید اول به خود پر خاش کنیم چون بد با بچه رفتار کرده و او را بد ساخته ایم .
به او یاد دهید که چگونه میتوان از اشتباهات درس گرفت
صبر داشته باشیم . صبر در برابر طبیعت مخصوص کودک ، صبر ددر برابر طرز فکر و رشد او .
رو در روی کودک خود قرار نگیرید و همیشه در کنار او باشید
از اعمال نیک و پسندیده فرزندان خود بسیار یاد کنید .
احترام به خانواده را با رفتارتان به او بیاموزید .
تفکر مثبت را در او تقویت کنید .
به او بگویید که پشتکار بیشتر از استعداد در موفقیت مؤثر است .
بگذارید بی هیچ ترسی تازه ها را تجربه کند .
به او یاد دهید که هیچ چیز را بدون منطق قبول نکند .
منطقی رفتار کنید تا جواب منطقی بگیرید .
استفاده از کلمات "لطفا "و "خواهش میکنم" اغلب بچه ها را به سوی همکاری سوق میدهد .
خلاقیت او را پرورش دهید .
اگر می خواهیم فرزندانمان به دیگران احترام بگذارند باید احترامی را که شایسته انهاست به انها بگذاریم .
عکس العمل های درست شما به او قانون عمل و عکس العمل را می آموزد.
آرامش داشته باشید تا این آرامش به او نیز منتقل شود .
هر روز وقت معینی را به او اختصاص دهید .
دروغ نگویید تا دروغ نشنوید .
به حرف های کودکتان با دقت گوش دهید تا احساس کنند در خانه برای آنها ارزش قائل هستید .
درست نیست بچه ها بدون اینکه فکر کنند به اراده والدینشان رفتار کنند .
به فرزندان خود بیاموزید که عصبانیت از مردم یا چیز های دیگر نمی آید ، بلکه عصبانیت نتیجه دید گاهی است که انسان ها در باره زندگی دارند.
به فرزند خود آگاهی لازم را بدهید و سپس او را آزاد بگذارید .
تشویق و تعریف از اطفال تا 6 سالگی و پرهیز از محدود کردن آنه سنگ بنای داشتن فرزندانی با اعتماد به نفس بالاست .
وقتی تسلیم عصبانیت ،خشونت،بداخلاقی یا حرف های غیر منطقی فرزندان خود میشوید ،در واقع به آنها می آموزید در تمام مراحل زندگی از این شیوه استفاده کنند .
ما باید به کودکان خود محبت را بیاموزیم نه نفرت را .
در مورد بچه ها یادتان باشد آنها همواره با عصبانیت متولد نشده اند.
اگر میخواهید او چیزی یاد بگیرد با عملکرد خود به او بیاموزید .
به او و خواسته هایش احترام بگذارید.
در برخورد با کودکان به دنبال راه حل باشید ،نه به دنبال مسائل.
استعداد ها ،توانایی ها و پیشرفت های دیگران را به رخ فرزندان خود نکشید.
دنیا را آنطور که هست به او نشان دهید نه آنطور که میخواهید .
تا آنجا که میتوانید با او حرف بزنید.
فریاد کشیدن دیگر آنها را مهار نمی کند بلکه میل کودک به همکاری کردن و گوش ندادن را از بین می برد .
از تحقیر فرزندان خود در جمع خانواده و دوستان و اعضای فامیل واقعا بپرهیزید . بعدا در فضایی آرام و بدون سرزنش به او بگویید .
برنامه ریزی بدون تعصب را دنبال کنید .
به استعداد هایش بها دهید .
در انجام کارهای سخت ، علاوه بر کمک کردن فرزندان را دائما تشویق کرده و آنها را به پیروزی امید وار کنید .
با دلیل خواستن از فرزندانتات نسبت به عقاید ،افکار و رفتارشان روحیه جستجو و اندیشیدن را در آنها پرورش دهید .
کاری کنید که خانه همان محل امن برای او باشد.
گاهی اوقات بگذارید تنها بماند تا قدر پشتوانه عاطفی را بداند.
هنگام عصبانیت تنبیه نکنید .
ادامه دارد....