aligator
۱۳۹۲-۰۲-۱۱, 12:51
تغذیه در جوجه های شترمرغ:
تغذیه جوجه شترمرغها مسئله ای بسیار مهم جهت آغاز و تداوم رشدی خوب و موثر است که در دراز مدت می تواند بر روی آینده تولیدی پرندگان نیز بسیار موثر باشد. در طی سه ماه اول، پرورش، جوجهها بسیار حساس بوده و درصد تلفات آنان بیشتر از سنین دیگر میباشند. برای به حداقل رساندن تلفات رعایت کامل بهداشت و تغذیه مناسب و دقیق امری ضروری است. برای دستیابی به بازده بیشینه در امر خوراک دهی پرندگان می توان از راه کارهائی ساده استفاده نمود که در ادامه مقاله به برخی از آنها اشاره می گردد:
استفاده از سنگریزه در خوراک:
بهمنظور خرد شدن غذا در سنگدان، شترمرغ نیاز به تکههای کوچک سنگریزه دارد. تا زمانیکه جوجهها از طریق گردش و چرا به چنین منابعی دست نیافتهاند بایستی به غذای آنان سنگریزه اضافه گردد. سنگریزهها بایستی نصف اندازه ناخن انگشت پرنده باشند. برای جوجههای تازه متولد شده این اندازه در حد یک دانه برنج است.
بعضی از پرورشدهندگان، سنگریزه یا ماسه زبر و خشن را بهطور آزاد در اختیار جوجهها قرار میدهند (شن و ماسه باید کاملاً خشک باشد) و بعضی دیگر بهدلیل ترس از انباشتگی معده یا روده حیوان قویاً این روش را رد مینمایند. آنها اضافه نمودن این مواد را به جیره ترجیح میدهند. 2 تا 3 سنگریزه کوچک برای هر جوجه در روز کافی بهنظر میرسد. البته برخی منابع نیز سنگریزه را فقط بعد از سه هفتگی پیشنهاد میکنند. توجه داشته باشید که سنگهای صنعتی بهدلیل امکان بروز یبوست نبایستی مورد استفاده قرار گیرند.
ویتامینها:
اضافه نمودن ویتامینهای محلول به آب آشامیدنی براساس دستورالعمل مصرفی کارخانه در دو تا سه هفته اول پرورش جوجه برای افزایش مقاومت در مقابل بیماریها، توصیه میگردد. بسیاری از ویتامینها تاثیرات مستقیم یا غیر مستقیم در رشد و بازده پرندگان دارند. به طور مثال در هنگام بروز استرسهای گوناگون از قبیل استرسهای گرمائی استفاده از ویتامین c می تواند تاثیرات بسیار خوبی در کاهش اینگونه تنشها داشته باشد.
خوراندن کود:
فلورمیکروبی لازم جهت هضم میکروبی در روده کور و بزرگ جوجه در اولین روزهای زندگی شکل میگیرد. در حیات وحش این فرآیند با بلعیدن مدفوع والدین بهعنوان اولین غذا صورت میپذیرد. کود حاوی جمعیت باکتریهای مورد نیاز پرنده است. به این منظور بعضی از پرورشدهندگان کود تازه پرندگان بالغ را برای جوجهها توصیه مینمایند. البته خطر انتقال انگلهای رودهای و عوامل بیماریزا به جوجهها وجود دارد (در برخی کشورها خوراندن کود ممنوع است). حداقل برای جلوگیری از انتقال انگلها و عوامل بیماریزای خاص شترمرغ، بعضی از پرورشدهندگان، کود تازه گاو را پیشنهاد مینمایند. این روش مورد بحث بسیار بوده و توسط بعضی از پرورشدهندگان رد شده است.
در طی روزهای اول زندگی، جوجهها مدفوع خود را میخورند که این امر باعث بروز مشکلات بهداشتی فوقالاشاره میشود. برای جلوگیری از این خطرات، مدفوع بایستی مرتباً جمعآوری گردد. در بعضی از مزارع آمریکا جوجهها ابتدا روی توریهای فلزی پرورش مییابند تا مدفوع از دسترس آنها خارج گردد.
آب آشامیدنی:
به همراه اولین وعده غذا در دو یا سه روزگی، بایستی آب نیز در اختیار جوجهها قرار گیرد. پرندگان بایستی همانند غذا خوردن چگونگی آشامیدن آب را نیز یاد بگیرند. رنگی نمودن آب توسط رنگهای خوراکی و یا چسباندن یک عکس رنگی در داخل آبخوری باعث جذب پرندگان میگردد. آبخوریها نبایستی در ارتفاع بلند قرار گرفته و باید توسط یک شیء سنگین (مثل یک سنگ) مهار شوند. به ازاء هر سه دانخوری، یک آبخوری در نظر گرفته میشود.
جوجهها چه در پناهگاه نگهداری شوند و چه در محوطه باز، آب مصرفی و مدفوع و ادرار آنها بایستی کاملاً کنترل گردد. ادرار طبیعی به رنگ سفید است. انتظار میرود جوجههای ضعیف آب بیشتری خورده و در نتیجه دچار اسهال شوند. در این صورت پیشنهاد میشود2 تا 3 بار در روز و به مدت محدود آب در اختیار جوجهها قرار گیرد. بهعنوان یک قاعده کلی میزان آب بایستی 5/1 تا 2 برابر مقدار غذای کنسانتره باشد.
آبخوریها بایستی بهطور روزانه تمیز و با آب تازه پر شوند. جوجهها و پرندگان در حال رشد هرگز نباید آب مانده و گرم استفاده نمایند. اگرچه هیچگونه مدرک علمی در این رابطه وجود ندارد، ولی این مسئله موجب بیماری و تلفات میشود. بنابراین نبایستی آبخوریها در معرض نور مستقیم خورشید قرار گیرند.
منبع:پرورش شتر مرغ
تغذیه جوجه شترمرغها مسئله ای بسیار مهم جهت آغاز و تداوم رشدی خوب و موثر است که در دراز مدت می تواند بر روی آینده تولیدی پرندگان نیز بسیار موثر باشد. در طی سه ماه اول، پرورش، جوجهها بسیار حساس بوده و درصد تلفات آنان بیشتر از سنین دیگر میباشند. برای به حداقل رساندن تلفات رعایت کامل بهداشت و تغذیه مناسب و دقیق امری ضروری است. برای دستیابی به بازده بیشینه در امر خوراک دهی پرندگان می توان از راه کارهائی ساده استفاده نمود که در ادامه مقاله به برخی از آنها اشاره می گردد:
استفاده از سنگریزه در خوراک:
بهمنظور خرد شدن غذا در سنگدان، شترمرغ نیاز به تکههای کوچک سنگریزه دارد. تا زمانیکه جوجهها از طریق گردش و چرا به چنین منابعی دست نیافتهاند بایستی به غذای آنان سنگریزه اضافه گردد. سنگریزهها بایستی نصف اندازه ناخن انگشت پرنده باشند. برای جوجههای تازه متولد شده این اندازه در حد یک دانه برنج است.
بعضی از پرورشدهندگان، سنگریزه یا ماسه زبر و خشن را بهطور آزاد در اختیار جوجهها قرار میدهند (شن و ماسه باید کاملاً خشک باشد) و بعضی دیگر بهدلیل ترس از انباشتگی معده یا روده حیوان قویاً این روش را رد مینمایند. آنها اضافه نمودن این مواد را به جیره ترجیح میدهند. 2 تا 3 سنگریزه کوچک برای هر جوجه در روز کافی بهنظر میرسد. البته برخی منابع نیز سنگریزه را فقط بعد از سه هفتگی پیشنهاد میکنند. توجه داشته باشید که سنگهای صنعتی بهدلیل امکان بروز یبوست نبایستی مورد استفاده قرار گیرند.
ویتامینها:
اضافه نمودن ویتامینهای محلول به آب آشامیدنی براساس دستورالعمل مصرفی کارخانه در دو تا سه هفته اول پرورش جوجه برای افزایش مقاومت در مقابل بیماریها، توصیه میگردد. بسیاری از ویتامینها تاثیرات مستقیم یا غیر مستقیم در رشد و بازده پرندگان دارند. به طور مثال در هنگام بروز استرسهای گوناگون از قبیل استرسهای گرمائی استفاده از ویتامین c می تواند تاثیرات بسیار خوبی در کاهش اینگونه تنشها داشته باشد.
خوراندن کود:
فلورمیکروبی لازم جهت هضم میکروبی در روده کور و بزرگ جوجه در اولین روزهای زندگی شکل میگیرد. در حیات وحش این فرآیند با بلعیدن مدفوع والدین بهعنوان اولین غذا صورت میپذیرد. کود حاوی جمعیت باکتریهای مورد نیاز پرنده است. به این منظور بعضی از پرورشدهندگان کود تازه پرندگان بالغ را برای جوجهها توصیه مینمایند. البته خطر انتقال انگلهای رودهای و عوامل بیماریزا به جوجهها وجود دارد (در برخی کشورها خوراندن کود ممنوع است). حداقل برای جلوگیری از انتقال انگلها و عوامل بیماریزای خاص شترمرغ، بعضی از پرورشدهندگان، کود تازه گاو را پیشنهاد مینمایند. این روش مورد بحث بسیار بوده و توسط بعضی از پرورشدهندگان رد شده است.
در طی روزهای اول زندگی، جوجهها مدفوع خود را میخورند که این امر باعث بروز مشکلات بهداشتی فوقالاشاره میشود. برای جلوگیری از این خطرات، مدفوع بایستی مرتباً جمعآوری گردد. در بعضی از مزارع آمریکا جوجهها ابتدا روی توریهای فلزی پرورش مییابند تا مدفوع از دسترس آنها خارج گردد.
آب آشامیدنی:
به همراه اولین وعده غذا در دو یا سه روزگی، بایستی آب نیز در اختیار جوجهها قرار گیرد. پرندگان بایستی همانند غذا خوردن چگونگی آشامیدن آب را نیز یاد بگیرند. رنگی نمودن آب توسط رنگهای خوراکی و یا چسباندن یک عکس رنگی در داخل آبخوری باعث جذب پرندگان میگردد. آبخوریها نبایستی در ارتفاع بلند قرار گرفته و باید توسط یک شیء سنگین (مثل یک سنگ) مهار شوند. به ازاء هر سه دانخوری، یک آبخوری در نظر گرفته میشود.
جوجهها چه در پناهگاه نگهداری شوند و چه در محوطه باز، آب مصرفی و مدفوع و ادرار آنها بایستی کاملاً کنترل گردد. ادرار طبیعی به رنگ سفید است. انتظار میرود جوجههای ضعیف آب بیشتری خورده و در نتیجه دچار اسهال شوند. در این صورت پیشنهاد میشود2 تا 3 بار در روز و به مدت محدود آب در اختیار جوجهها قرار گیرد. بهعنوان یک قاعده کلی میزان آب بایستی 5/1 تا 2 برابر مقدار غذای کنسانتره باشد.
آبخوریها بایستی بهطور روزانه تمیز و با آب تازه پر شوند. جوجهها و پرندگان در حال رشد هرگز نباید آب مانده و گرم استفاده نمایند. اگرچه هیچگونه مدرک علمی در این رابطه وجود ندارد، ولی این مسئله موجب بیماری و تلفات میشود. بنابراین نبایستی آبخوریها در معرض نور مستقیم خورشید قرار گیرند.
منبع:پرورش شتر مرغ