محسن بهزادی
۱۳۹۲-۱۱-۰۶, 09:40
سلام
روایت های مختلفی در خصوص معبد شائولین وجود دارد و هر کس و هر استاد و هر مدیر روایتی مطرح می نماید و از طرفی پنهان کاری راهبان این معابد باعث گوناگون بودن روایت در خصوص این معبد شده است.
رویتی که در زیر مطرح می شود نیز از همین رو مورد استناد نیست لکن مستند ترین آنها اینگونه است که در سال 495 یک کاهن هندی با نام هيدهارما Budhidharma (در چين او را تامو لقب داده اند) پس از ملاقات با امپراطور وقت(اكسياون Xiaown ) و زمانی که راهبین بودایی تحت نظر امپراطوری مشغول ترجمه متون از زبان سانسکریت به زبان چینی بودند توانست موافقت امپراطور را جهت ایجاد یک معبد در مناطق شمالی چین که در اثر آتش سوزی جنگل های آن از بین رفته بود و به دستور امپراطور در آن منطقه نهال های زیادی کاشته شده بود را گرفت.نام آن معبد بر اساس نام آن منطقه "شائولین"لقب گرفت.
این معبد که حیاط آن 600 هکتار بود و گنجایش 2000 نفر را داشت به سرپرستی تامو ساخته شد و راهب های بودایی از آن پس در انجا سکنی گزیدند.
تامو وضعیت ظاهری کاهنان را بر اثر ممارست در ترجمه و نشستن پشت میز بسیار رنجور و ضعیف دید و به همین دلیل شروع به تعلیم دادن آنان به ورزش هایی که در هند آموخته بود و بر اساس حرکت های حیواناتی ماننده آهو،مار،ببر،مانتیس و .. بود و 18 سبک حرکت داشت نمود و این پایه ورزش های رزمی چین شد.
معبد شائولین بیش از 1500 سال است که محل تمرین ورزش های رزمی چینی می باش.این معبد در ایالت هونان چین واقع است.به نظر می رسد در قرن پنجم میلادی دو نفر از نام آوران ورزش های رزمی(که البته در آن زمان به این نام شناخته نمیشد) به نام های کوآنسووي و هانگ جي چان هنرهای خود را به راهب های شائولین آموزش دادند.
در این دوره تعداد راهب های شائولین که این سبک ها را آموزش دیده بودند روز به روز در حال فزونی بود تا اینکه دو نفر به نام های هويي کوآنگ و تسانگ چائو شروع به بسط دادن این ورزش و توسعه آن کردند و از نام آوران زمان خود شدند.
در قرن شانزدهم شخصی به نام تسويي يوآن تکنیک های این روش مبارزه ای را گسترش داده و توانست 5سبک رزمی مجموعا با 170 تکنیک مختلف ابداع کند.این سبک ها عبارت بودند از سبک اژدها،سبک درنا،سبک مار،سبک ببر و سبک پلنگ.
در سال 1736 معبد شائولین مورد هجوم ارتش امپراتوری آن زمان چین قرارگرفت و در آتش سوخت و راهب های ان قتل و عام شدند و تنها 5 نفر توانستند از این مهلکه فرار کنند و به ایالت فوکیان پناهنده شدند و پس از تغییر نام شروع به ترویج سبک ها ابداعی بر اساس آموخته های خود از معبد شائولین کردند. ليهي کي سبک لي- گار- کوآن را پديد آورد، مو چائوهينگ سبک مو- گار- کوآن، تسي تو چونگ سبک چوي- گار کوآن، ليو تا – هونگ سبک ليو- گار- کوآن و هونگ هي کوآنگ سبک گار- کوآن را پديد آوردند.
البته گفته ها در پیرامون این موضوع بسیار است و به دلیل نبود اسناد و مدارک قابل اعتماد همه گفته ها در حکم افسانه می باشند.
در حدود سال های 1700 و پس از گسترش فعالیت بودائیان معبد شائولین شعبه های دیگری نیز در شهر های دیگری بنا نمود که زیر نظر راهب بزرگ معبد شائولین اداره می شد. اين معابد به نامهاي هنان Henan، فوكين Fokien، كانگتانگ Kwang tang، واتانگ Watang ، امي شان Omei shan مي باشد.
در حال حاضر قوانینی در این معبد حکم فرماست که به قرار زیر است:
شاگردان حق استفاده از دخانيات و مشروبات الكلي را ندارند، وجود حيوانات دست آموز و اهلي به عنوان سرگرمي ممنوع است، هر گونه روابط جنسي و يا داشتن دوست غير همجنس براي شاگردان ممنوع مي باشد، در گذشته كامپيوتر وجود نداشت اما امروزه در معبد شائولين كامپيوتر در دسترس شاگردان مي باشد اما استفاده از سايتهاي غير اخلاقي اينترنت ممنوع است، حتي شاگردان حق ندارند به افراد غير همجنس خود ايميل ارسال كنند، در مدرسه شائولين ثانيه به ثانيه اوقات شاگردان تنظيم و برنامه ريزي شده است ، هر گونه تخطي و سرباززدن از اوامر و دستورات كاهن بزرگ، تنبيه بدني مانند گرسنگي، كار شاق در گرما و سرما و در بعضي مواقع شلاق را به دنبال دارد. حداقل مدتي كه فرد مي تواند در مدرسه شائولين به تحصيل بپردازد ۲ ماه و حداكثر ۱۰ سال است. حق التدريس هر ماه ۳۰۰ دلار است. خوابگاه شاگرداني كه ۴ الي ۶ نفر مي باشند ماهانه ۱۲۰ دلار است. هزينه خوراك نيز ۱۵۰ دلار در ماه است.
بابت نداشتن تصویر عذرخواهی می کنم
اما به جهت اینکه فقط خواستم سابقه و تاریخچه این سبک را عنوان نمایم
به جزئیات نپرداخته و با توجه به قدمت تاریخچه عملا تصویری نیز در دسترس نبود.
روایت های مختلفی در خصوص معبد شائولین وجود دارد و هر کس و هر استاد و هر مدیر روایتی مطرح می نماید و از طرفی پنهان کاری راهبان این معابد باعث گوناگون بودن روایت در خصوص این معبد شده است.
رویتی که در زیر مطرح می شود نیز از همین رو مورد استناد نیست لکن مستند ترین آنها اینگونه است که در سال 495 یک کاهن هندی با نام هيدهارما Budhidharma (در چين او را تامو لقب داده اند) پس از ملاقات با امپراطور وقت(اكسياون Xiaown ) و زمانی که راهبین بودایی تحت نظر امپراطوری مشغول ترجمه متون از زبان سانسکریت به زبان چینی بودند توانست موافقت امپراطور را جهت ایجاد یک معبد در مناطق شمالی چین که در اثر آتش سوزی جنگل های آن از بین رفته بود و به دستور امپراطور در آن منطقه نهال های زیادی کاشته شده بود را گرفت.نام آن معبد بر اساس نام آن منطقه "شائولین"لقب گرفت.
این معبد که حیاط آن 600 هکتار بود و گنجایش 2000 نفر را داشت به سرپرستی تامو ساخته شد و راهب های بودایی از آن پس در انجا سکنی گزیدند.
تامو وضعیت ظاهری کاهنان را بر اثر ممارست در ترجمه و نشستن پشت میز بسیار رنجور و ضعیف دید و به همین دلیل شروع به تعلیم دادن آنان به ورزش هایی که در هند آموخته بود و بر اساس حرکت های حیواناتی ماننده آهو،مار،ببر،مانتیس و .. بود و 18 سبک حرکت داشت نمود و این پایه ورزش های رزمی چین شد.
معبد شائولین بیش از 1500 سال است که محل تمرین ورزش های رزمی چینی می باش.این معبد در ایالت هونان چین واقع است.به نظر می رسد در قرن پنجم میلادی دو نفر از نام آوران ورزش های رزمی(که البته در آن زمان به این نام شناخته نمیشد) به نام های کوآنسووي و هانگ جي چان هنرهای خود را به راهب های شائولین آموزش دادند.
در این دوره تعداد راهب های شائولین که این سبک ها را آموزش دیده بودند روز به روز در حال فزونی بود تا اینکه دو نفر به نام های هويي کوآنگ و تسانگ چائو شروع به بسط دادن این ورزش و توسعه آن کردند و از نام آوران زمان خود شدند.
در قرن شانزدهم شخصی به نام تسويي يوآن تکنیک های این روش مبارزه ای را گسترش داده و توانست 5سبک رزمی مجموعا با 170 تکنیک مختلف ابداع کند.این سبک ها عبارت بودند از سبک اژدها،سبک درنا،سبک مار،سبک ببر و سبک پلنگ.
در سال 1736 معبد شائولین مورد هجوم ارتش امپراتوری آن زمان چین قرارگرفت و در آتش سوخت و راهب های ان قتل و عام شدند و تنها 5 نفر توانستند از این مهلکه فرار کنند و به ایالت فوکیان پناهنده شدند و پس از تغییر نام شروع به ترویج سبک ها ابداعی بر اساس آموخته های خود از معبد شائولین کردند. ليهي کي سبک لي- گار- کوآن را پديد آورد، مو چائوهينگ سبک مو- گار- کوآن، تسي تو چونگ سبک چوي- گار کوآن، ليو تا – هونگ سبک ليو- گار- کوآن و هونگ هي کوآنگ سبک گار- کوآن را پديد آوردند.
البته گفته ها در پیرامون این موضوع بسیار است و به دلیل نبود اسناد و مدارک قابل اعتماد همه گفته ها در حکم افسانه می باشند.
در حدود سال های 1700 و پس از گسترش فعالیت بودائیان معبد شائولین شعبه های دیگری نیز در شهر های دیگری بنا نمود که زیر نظر راهب بزرگ معبد شائولین اداره می شد. اين معابد به نامهاي هنان Henan، فوكين Fokien، كانگتانگ Kwang tang، واتانگ Watang ، امي شان Omei shan مي باشد.
در حال حاضر قوانینی در این معبد حکم فرماست که به قرار زیر است:
شاگردان حق استفاده از دخانيات و مشروبات الكلي را ندارند، وجود حيوانات دست آموز و اهلي به عنوان سرگرمي ممنوع است، هر گونه روابط جنسي و يا داشتن دوست غير همجنس براي شاگردان ممنوع مي باشد، در گذشته كامپيوتر وجود نداشت اما امروزه در معبد شائولين كامپيوتر در دسترس شاگردان مي باشد اما استفاده از سايتهاي غير اخلاقي اينترنت ممنوع است، حتي شاگردان حق ندارند به افراد غير همجنس خود ايميل ارسال كنند، در مدرسه شائولين ثانيه به ثانيه اوقات شاگردان تنظيم و برنامه ريزي شده است ، هر گونه تخطي و سرباززدن از اوامر و دستورات كاهن بزرگ، تنبيه بدني مانند گرسنگي، كار شاق در گرما و سرما و در بعضي مواقع شلاق را به دنبال دارد. حداقل مدتي كه فرد مي تواند در مدرسه شائولين به تحصيل بپردازد ۲ ماه و حداكثر ۱۰ سال است. حق التدريس هر ماه ۳۰۰ دلار است. خوابگاه شاگرداني كه ۴ الي ۶ نفر مي باشند ماهانه ۱۲۰ دلار است. هزينه خوراك نيز ۱۵۰ دلار در ماه است.
بابت نداشتن تصویر عذرخواهی می کنم
اما به جهت اینکه فقط خواستم سابقه و تاریخچه این سبک را عنوان نمایم
به جزئیات نپرداخته و با توجه به قدمت تاریخچه عملا تصویری نیز در دسترس نبود.