مارجين
۱۳۹۳-۰۱-۳۰, 22:30
خارشُتُر یا آدور (نام علمی Alhagi maurorum) گیاهی است پایا از خانواده باقلائیان (Papilionaceae یا Fabaceae) از زیرخانواده باقالاها (Faboideae) و یکی از بنشنها بشمار میرود. نام دیگر آن علف ترنجبین است.
میوه این خانواده ناشکوفا است. بوتههای آن نیمهدرختچهای و نیمهچوبی است که تا ارتفاع ۵۰ تا ۱۵۰ سانتیمتر میرسد. ساقههای آن سبزرنگ با خارهای تیز نوکزرد است. ∗ ادرارآور و ضد سیاهسرفه و تب و لرز است.∗ کاسبرگ آن بدون کرک، زنگمانند و با پنج دندانه مثلثلی کوتاه نوک تیز است. دانههای آن در درون نیامک پهلوی هم قرار دارند.∗
خارشتر از نظر پزشکی سنتی دارای طبع سرد است و برای رفع صفرا و سنگ کلیه و مثانه مؤثر است. [۱]. خارشتر یکی از علوفههای خوراکی برای دامها بویژه بزها است.∗ این گیاه مقاوم به سرما و دارای ریشه عمیق است و به آب کمی نیاز دارد. خارشتر برای گیاهانی مانند غلات و چغندر به عنوان علف هرز بشمار میآید.
ریشههای خارشتر گاه تا ژرفای ۵ تا ۷ متر هم میرسد. میوه آن را ترنجبین (تَراَنگَبین) مینامند که به معنی عسل تر است. این گیاه در شورهزارهای ایران، عربستان، صحرای سینا، سوریه و هند و پاکستان تا ارتفاع ۴۰۰ متری از سطح دریا میروید.
http://emruzi.com/up/uploads/139793390029621.jpg
-
میوه این خانواده ناشکوفا است. بوتههای آن نیمهدرختچهای و نیمهچوبی است که تا ارتفاع ۵۰ تا ۱۵۰ سانتیمتر میرسد. ساقههای آن سبزرنگ با خارهای تیز نوکزرد است. ∗ ادرارآور و ضد سیاهسرفه و تب و لرز است.∗ کاسبرگ آن بدون کرک، زنگمانند و با پنج دندانه مثلثلی کوتاه نوک تیز است. دانههای آن در درون نیامک پهلوی هم قرار دارند.∗
خارشتر از نظر پزشکی سنتی دارای طبع سرد است و برای رفع صفرا و سنگ کلیه و مثانه مؤثر است. [۱]. خارشتر یکی از علوفههای خوراکی برای دامها بویژه بزها است.∗ این گیاه مقاوم به سرما و دارای ریشه عمیق است و به آب کمی نیاز دارد. خارشتر برای گیاهانی مانند غلات و چغندر به عنوان علف هرز بشمار میآید.
ریشههای خارشتر گاه تا ژرفای ۵ تا ۷ متر هم میرسد. میوه آن را ترنجبین (تَراَنگَبین) مینامند که به معنی عسل تر است. این گیاه در شورهزارهای ایران، عربستان، صحرای سینا، سوریه و هند و پاکستان تا ارتفاع ۴۰۰ متری از سطح دریا میروید.
http://emruzi.com/up/uploads/139793390029621.jpg
-