سرو زربین سنگان

[HEAVENLY]

http://www.irandeserts.com/file/cms/files/shirvan(4).gif
نام انگلیسی: Sangan Cypress Tree
نام فارسی : سرو زربین سنگان

اثر طبیعی ملی "سرو زربین سنگان" در استان سیستان و بلوچستان و در 45 کیلومتری شهرستان خاش واقع شده که ارتفاع آن حدود 30 متر و قطر تنه درخت 3 متر است. بر اساس اطلاعات به دست آمده، زرتشتیان به درختان سرو احترام خاصی قائل بودند از این رو این درختان را موبدان زرتشتی می*کاشتند. بعد از اسلام برای اینکه این درخت از بین نرود مردم منطقه از آن به نام درخت میر عمر یاد می*کردند و بعدها به نام سُل نامگذاری شد. در گذشته این درخت به عنوان زیاتگاهی بود که مردم برای زیارت به آن مراجعه می*کردند و با بستن نخ و تکه پارچه مراد و خواسته*های خود را از آن می*طلبیدند. زربین با نام دوجمله*ای Cupressus sempervirens) گونه*ای از درختان همیشه*سبز، از دسته مخروطیان (Pinophyta) ردهٔ ناژویان (Pinopsida)، راستهٔ کاجیان (Pinales)، تیرهٔ سروها (Cupressaceae)، سردهٔ سرو ناز (Cupressus). «سرو زربین» درختی زیبا به ارتفاع ‪ ۲۰‬تا ‪ ۳۰‬متر گسترده در برخی نواحی شمال ایران است که سبزی همیشگی آن جلوه*ای خاص به طبیعت منطقه می*بخشد. جورهٔ اصلی زربین، مخروطی با گسترش افقی دارد؛ شاخه*های جانبی آن نیز افقی هستند. زربین از قسمتهای برگ، جوانه، گل آذین، پوست و میوه که از فندق درشت*تر است، تشکیل شده*است. پوست شاخه*های جوان این درخت سبز تیره تا روشن ودر یک ساله*ها قهوه*ای روشن تا قرمز است، اما در چند ساله*ها به رنگ قهوه*ای تیره، صاف و یا پولکدار می*باشد. همچنین پوست تنه درخت الیافدار وشیارهای آن به صورت شبکه*ای درهم رفته، چروکیده و عمیق است. «سرو زربین» درخاک عمیق گلدانی(باغچه*ای)[۱] – آهکی و در آب وهوای معتدل مدیترانه*ای رشد می*کند. نیاز آبی کم تا متوسط دارد یعنی مقاوم به خشکی است. این درختان نسبت به هرس و قطع شاخه*های جوان وانتهایی حساسند. کوتاه سخن، زربین درختی بردبار، کم نیاز، کاملاً روشنایی پسند و آهک دوست است. این گونهٔ درختی، کند رشد و مقاوم به شرایط سخت و بومی مناطق مدیترانه*ای اروپا و سازگار با شرایط اقلیمی مشابه آن در آسیای جنوب غربی می*باشد. زربین درختی دیرزیست با قدرت تحمل شرایط سخت، مقاوم و با ریشه عمیق و قوی بوده که آن را قادر می*سازد تا درمیان تخته سنگ*ها و شیب*های تند و پرتگاهی به راحتی رشد کند. سرو زربین در ایران بیشتر در نواحی شمالی قابل مشاهده*است و در استان گلستان بیشتر در علی*آباد کتول و نیز رامیان وجود دارد. این گونه که شاخص*ترین درخت سوزنی برگ جنگلهای شمال ایران و بومی این کشور است، به طور طبیعی، در منطقه رودبار و منجیل با آب و هوای مدیترانه*ای به صورت مخلوط با زیتون، و به صورت کاشته شده در همان رودبار و منجیل و نیز شاندرمن گیلان و _ می*توان گفت _ سراسر ایران وجود دارد و گونه مشترک جنگلهای شمال ایران و جنگلهای اروپایی است.
این گونهٔ زیبا، بصورت توده*ای از درخت به وسعت ‪ ۱۳۰‬هکتار در ارتفاع ‪ ۸۰‬تا ‪ ۵۰۰‬متری جنوب شرقی علی*آباد کتول در نزدیکی روستای زرین گل این شهرستان وجود دارد که به صورت آمیخته با گونه*های ممرز، انجیلی، آزاد، بلندمازو و ارغوان می*باشد. در منطقه رامیان در شرق استان نیز جنگلی به وسعت ‪ ۱۵۰‬هکتار پوشیده از درختان سرو زربین دیده می*شود. اطراف چشمه گل رامیان که یک استخر طبیعی بیضی*شکل به طول ‪ ۹۰‬متر و عرض ‪ ۸۰‬متر و عمق بین ‪ ۴۴‬تا ‪ ۸۰‬متر است، نیز یکی از زیستگاه*ها و ذخیره*گاه*های درخت سرو زربین به حساب می*آید. این درخت در مناطق دیگر شمال ایران مانند رودبار، دیلمان، پلی زغال و ارسباران نیز مشاهده شده اما در جنوب کشور زربین مخلوط با سرو ناز وجود دارد. به این گونه سروی، در گیلان «زربین»، علی*آباد کتول و رامیان «سر»، آمل «سورش» و شیراز «وهل واهل» گفته می*شود و در عربی نام آن «شجرة الحیاة» است.

گردآورنده: HEAVENLY
منبع: http://www.irandeserts.com (http://www.irandeserts.com/)