HEAVENLY
۱۳۹۱-۰۸-۲۵, 01:34
http://www.irandeserts.com/file/cms/files/kaleh.gif
نام انگلیسی: Miankaleh protected area
نام فارسی : پناه*گاه حيات وحش ميانكاله
تالاب بين المللي هامون يكي از تالاب هاي مهم دنيا و بزرگترين درياچه آب شيرين در سراسر فلات ايران محسوب مي شود كه با مساحتي حدود 5700 كيلومتر مربع و دامنه عمقي 1 تا 5 متر در ناحيه كويري و بياباني شرق كشور، در منطقه سيستان و در محدوده 60 درجه و 39 دقيقه تا 61 درجه و 35 دقيقه طول شرقي و 31 درجه و 15 دقيقه تا 31 درجه و 32 دقيقه عرض شمالي واقع گرديده است
اين پناه*گاه مشتمل بر خليج گرگان، جزيرهٔ آشوراده و شبه*جزيرهٔ ميانکاله است که حدود هفت هزار هکتار وسعت دارد و به عنوان يکى از ذخاير زيست محيطى کرهٔ *زمين از سوى يونسکو به ثبت رسيده است.
پناه*گاه ميانکاله، تنها بازمانده از مناطق نيمه مشجر سواحل درياى خزر است و بهشت آبزيان و پرندگان مهاجرى است که همه ساله در فصل زمستان از کشورهاى سردسير شمالى به سوى آن پرواز مى*کنند و به زمستان گذرانى مى*پردازند. از انواع اين پرندگان مى*توان اردک ماهى*هاى وحشى، * غاز، قو، فلامينگو (مرغ آتشين) و پليکان (مرغ سقا) را نام برد. پرندگان بومى مثل قرقاول، دراج و زنگوله بال هم در پيرامون آن زندگى مى*کنند. از اين پناه*گاه حيات*وحش، مى*توان ضمن استفاده*هاى علمى - آموزشى، * بهره*بردارى*هاى سياحتى وسيعى به عمل آورد که در حال حاضر نيز به طور محدود صورت مى*گيرد.
پناهگاه حيات وحش ميانكاله طبق مصوبه شماره 12 مورخ 12/8/1348 شوراي عالي سازمان شكارباني و نظارت بر صيد وقت به عنوان منطقه حفاظت شده اعلام گرديد. متعاقب آن و به دليل اهميت اكولوژيك منطقه براساس مصوبه 78 مورخ 21/5/54 شوراي عالي حفاظت محيط زيست مندرج در روزنامه رسمي شماره 8921 مورخ 28/5/54 به عنوان پناهگاه حيات وحش ميانكاله ارتقا يافت.
پناهگاه حیات وحش میانکاله با مساحتی بالغ بر 63317 هکتار طی مصوبه شماره 78 مورخ 21/5/1354 شورایعالی محیط زیست به مجموعه مناطق تحت مدیریت سازمان پیوست.
موقعیت جغرافیایی:
این اثر با 4073845 تا 4094638 عرض جغرافیایی و 714969 تا 771808 طول جغرافیایی در زون39 در شمال شهر بهشهر و در شمال شرق استان مازندران واقع گردیده است.
ویژگیهای منطقه:
این منطقه که جزو رامسر سایتها و ذخایر زیستکره میباشد منطقه ای است تالابی و جلگه ای و منبع آب تامین کننده آن رودخانه قره سو می باشد. 179 گونه گیاهی و 204 گونه پرنده مهاجر و بومی در منطقه شناسایی شده است که این نشان دهنده تنوع زیستی بالای آن می باشد. از گونه های مهم گیاهی میتوان از انار وحشی؛ ازگیل؛ تنگرس ؛ ولیک؛ گز ؛ جگن؛ نی و داغداغان و از گونه های مهم جانوری میتوان از گرگ؛ گربه وحشی؛ فک؛ خوتکا؛ گیلانشاه ؛ باکلان؛ قلامینگو؛ کشیم؛ حواصیل؛ قرقاول و انواع ماهیان چون کپور؛ سفید وکولی نام برد.
اين پناه*گاه مشتمل بر خليج گرگان، * جزيرهٔ آشوراده و شبه جزيرهٔ ميانکاله است که حدود هفت هزار هکتار وسعت دارد و به عنوان يکى از ذخاير زيست محيطى کرهٔ* زمين از سوى يونسکو به ثبت رسيده است.
پناهگاه از دو اکوسيستم بارز تالابی و شبه جزيره تشکيل شده و يکی از زيستگاه های مهم و با ارزش پرندگان آبزی و خشکزی می باشد.
منابع فيزيکی :
آب : عرصه پناهگاه بصورت کرانه ساحلی و حد فاصل بخش جلگه ای و دريای مازندران و با توجه به اين وضعيت جريان آبی سطحی و زير سطحی جنوبی از يک سو و همچنين دريای مازندران قرار گرفته به نحوی که در وضع شيميايی سفره آبهای شيرين زيرزميني منطقه تاثير بسزايی دارد و حسب بررسی سفره آب شيرين بر روی آب شور قرار گرفته و از طريق حفر چاه قابل بهره برداری است.
خاک : اراضی پست ساحلی با خاکهای ماسه ای ريز و يکنواخت و نرم و عميق و با توجه به منشأ دريايی و دوران زمين شناسی تحول نايافته و تنها در ناحيه سطحی ازتجربه بقايای گياهی کمی تيره تر هستند.
اقليم : آب و هوای پناهگاه متأثر از اقليم بخش های جلگه ای جنوبی و بر اساس اطلاعات ميزان و متوسط بارندگی و دمای ساليانه و براساس طبقه بندی اقليمی نيمه مرطوب معتدل می باشد.
منابع بيولوژيکی :
گياهان :
اراضی ساحلی و ماسه ای شبه جزيره ميانکاله با توجه به دوره زمين شناسی مربوطه و منشأ تشکيل بعنوان اراضی بر جای مانده از پسروی دريای تتيس ، رويشگاه تيپ های مختلفی از جوامع گياهی در مراحل توالی بوده که در محدوده از سوی دريا به سمت خليج و بر اساس اولويت نقش شامل تيپ های مختلف به شرح زير می باشد :
1 - تيپ سازيل Juncus
2- رويش تپه های شنی Sand dune
3- تيپ انار تنگرس Punica
4- تيپ انار تمشک Punica - Rubus
5- تيپ انار Punica
6- تيپ سازيل Juncus
7- تيپ هالوفيت Halophytes
همچنين در بخش تالابی نيز گونه های مختلفی از گيهان آبزی و از نمونه گياهان شناور ، غوطه ور و حاشيه ای چون انواع زير مشاهده می گردند.
- Chara
- Potamogeton
- Lemna
- Polygonum
- Typha
- Phragmites
جانوران :
جانوران به عنوان موجودات مصرف کننده و حلقه های ثانويه شبکه درهم تنيده حيات محسوب می گردند و تالابها زيستگاه گونه های مختلفی از آنها و بويژه آبزيان و پرندگان.
ماهيها :
تالاب ميانکاله بعنوان محل زدآوری و پرورش بچه ماهيان ( nercery ) گونه های مختلفی از انواع ماهيان دريای مازندران حائز اهميت است و بر اساس بررسی ليمنولوژيکی گونه هايی جون کپور ، انواع کفال ، کلمه ، سفيد ، سوف ، ماش ، کاراس بعنوان گونه های شاخص منطقه مورد شناسايی قرار گرفتند.
پستانداران :
بر اساس گزارشات مستند تاريخی اين منطقه در گذشته ای نه چندان دور زيستگاه گونه های شاخص چون مرال ، يوزپلنگ و گرگ بون ، ليکن در حال حاضر پستانداران منطقه محدود به گربه جنگلی ،شغال ، گراز ، روباه ، خرگوش ، تی ، جوجه تيغی و انواع خفاش و جوندگان کوچک می باشد.
پرندگان :
از ويژگی های بارز منطقه اهميت زيستگاهی جهت زمستان گذارانی گونه های مختلفی از پرندگان مهاجر آبزی و همچنين پرندگان بومی می باشد. همه ساله بيش از پانصد هزار قطعه پرنده شامل انواع مرغابی ، غاز ، قو ، فلامينگو ، پليکان و ... به اين پناهگاه مهاجرت می کنند،
عوامل تهدید کننده:
از مهمترین عوامل تهدید میتوان ازچرای دام؛ تعارضات به منابع ملی و وجود مستثنیات و تغییر کاربری اراضی؛ توسعه بندر امیر آباد و احداث جاده ؛ تفکر ایجاد طرح های گردشگری و به دنبال آن ایجاد تاسیسات مرتبط وهمچنین شکارو صید غیر مجاز نام برد.
http://www.irandeserts.com/file/imageSection/F1/51bcc377-ce49-4cbb-ad6f-28dd77062bac.jpg
گردآورنده: HEAVENLY
منبع: http://www.irandeserts.com (http://www.irandeserts.com/)
نام انگلیسی: Miankaleh protected area
نام فارسی : پناه*گاه حيات وحش ميانكاله
تالاب بين المللي هامون يكي از تالاب هاي مهم دنيا و بزرگترين درياچه آب شيرين در سراسر فلات ايران محسوب مي شود كه با مساحتي حدود 5700 كيلومتر مربع و دامنه عمقي 1 تا 5 متر در ناحيه كويري و بياباني شرق كشور، در منطقه سيستان و در محدوده 60 درجه و 39 دقيقه تا 61 درجه و 35 دقيقه طول شرقي و 31 درجه و 15 دقيقه تا 31 درجه و 32 دقيقه عرض شمالي واقع گرديده است
اين پناه*گاه مشتمل بر خليج گرگان، جزيرهٔ آشوراده و شبه*جزيرهٔ ميانکاله است که حدود هفت هزار هکتار وسعت دارد و به عنوان يکى از ذخاير زيست محيطى کرهٔ *زمين از سوى يونسکو به ثبت رسيده است.
پناه*گاه ميانکاله، تنها بازمانده از مناطق نيمه مشجر سواحل درياى خزر است و بهشت آبزيان و پرندگان مهاجرى است که همه ساله در فصل زمستان از کشورهاى سردسير شمالى به سوى آن پرواز مى*کنند و به زمستان گذرانى مى*پردازند. از انواع اين پرندگان مى*توان اردک ماهى*هاى وحشى، * غاز، قو، فلامينگو (مرغ آتشين) و پليکان (مرغ سقا) را نام برد. پرندگان بومى مثل قرقاول، دراج و زنگوله بال هم در پيرامون آن زندگى مى*کنند. از اين پناه*گاه حيات*وحش، مى*توان ضمن استفاده*هاى علمى - آموزشى، * بهره*بردارى*هاى سياحتى وسيعى به عمل آورد که در حال حاضر نيز به طور محدود صورت مى*گيرد.
پناهگاه حيات وحش ميانكاله طبق مصوبه شماره 12 مورخ 12/8/1348 شوراي عالي سازمان شكارباني و نظارت بر صيد وقت به عنوان منطقه حفاظت شده اعلام گرديد. متعاقب آن و به دليل اهميت اكولوژيك منطقه براساس مصوبه 78 مورخ 21/5/54 شوراي عالي حفاظت محيط زيست مندرج در روزنامه رسمي شماره 8921 مورخ 28/5/54 به عنوان پناهگاه حيات وحش ميانكاله ارتقا يافت.
پناهگاه حیات وحش میانکاله با مساحتی بالغ بر 63317 هکتار طی مصوبه شماره 78 مورخ 21/5/1354 شورایعالی محیط زیست به مجموعه مناطق تحت مدیریت سازمان پیوست.
موقعیت جغرافیایی:
این اثر با 4073845 تا 4094638 عرض جغرافیایی و 714969 تا 771808 طول جغرافیایی در زون39 در شمال شهر بهشهر و در شمال شرق استان مازندران واقع گردیده است.
ویژگیهای منطقه:
این منطقه که جزو رامسر سایتها و ذخایر زیستکره میباشد منطقه ای است تالابی و جلگه ای و منبع آب تامین کننده آن رودخانه قره سو می باشد. 179 گونه گیاهی و 204 گونه پرنده مهاجر و بومی در منطقه شناسایی شده است که این نشان دهنده تنوع زیستی بالای آن می باشد. از گونه های مهم گیاهی میتوان از انار وحشی؛ ازگیل؛ تنگرس ؛ ولیک؛ گز ؛ جگن؛ نی و داغداغان و از گونه های مهم جانوری میتوان از گرگ؛ گربه وحشی؛ فک؛ خوتکا؛ گیلانشاه ؛ باکلان؛ قلامینگو؛ کشیم؛ حواصیل؛ قرقاول و انواع ماهیان چون کپور؛ سفید وکولی نام برد.
اين پناه*گاه مشتمل بر خليج گرگان، * جزيرهٔ آشوراده و شبه جزيرهٔ ميانکاله است که حدود هفت هزار هکتار وسعت دارد و به عنوان يکى از ذخاير زيست محيطى کرهٔ* زمين از سوى يونسکو به ثبت رسيده است.
پناهگاه از دو اکوسيستم بارز تالابی و شبه جزيره تشکيل شده و يکی از زيستگاه های مهم و با ارزش پرندگان آبزی و خشکزی می باشد.
منابع فيزيکی :
آب : عرصه پناهگاه بصورت کرانه ساحلی و حد فاصل بخش جلگه ای و دريای مازندران و با توجه به اين وضعيت جريان آبی سطحی و زير سطحی جنوبی از يک سو و همچنين دريای مازندران قرار گرفته به نحوی که در وضع شيميايی سفره آبهای شيرين زيرزميني منطقه تاثير بسزايی دارد و حسب بررسی سفره آب شيرين بر روی آب شور قرار گرفته و از طريق حفر چاه قابل بهره برداری است.
خاک : اراضی پست ساحلی با خاکهای ماسه ای ريز و يکنواخت و نرم و عميق و با توجه به منشأ دريايی و دوران زمين شناسی تحول نايافته و تنها در ناحيه سطحی ازتجربه بقايای گياهی کمی تيره تر هستند.
اقليم : آب و هوای پناهگاه متأثر از اقليم بخش های جلگه ای جنوبی و بر اساس اطلاعات ميزان و متوسط بارندگی و دمای ساليانه و براساس طبقه بندی اقليمی نيمه مرطوب معتدل می باشد.
منابع بيولوژيکی :
گياهان :
اراضی ساحلی و ماسه ای شبه جزيره ميانکاله با توجه به دوره زمين شناسی مربوطه و منشأ تشکيل بعنوان اراضی بر جای مانده از پسروی دريای تتيس ، رويشگاه تيپ های مختلفی از جوامع گياهی در مراحل توالی بوده که در محدوده از سوی دريا به سمت خليج و بر اساس اولويت نقش شامل تيپ های مختلف به شرح زير می باشد :
1 - تيپ سازيل Juncus
2- رويش تپه های شنی Sand dune
3- تيپ انار تنگرس Punica
4- تيپ انار تمشک Punica - Rubus
5- تيپ انار Punica
6- تيپ سازيل Juncus
7- تيپ هالوفيت Halophytes
همچنين در بخش تالابی نيز گونه های مختلفی از گيهان آبزی و از نمونه گياهان شناور ، غوطه ور و حاشيه ای چون انواع زير مشاهده می گردند.
- Chara
- Potamogeton
- Lemna
- Polygonum
- Typha
- Phragmites
جانوران :
جانوران به عنوان موجودات مصرف کننده و حلقه های ثانويه شبکه درهم تنيده حيات محسوب می گردند و تالابها زيستگاه گونه های مختلفی از آنها و بويژه آبزيان و پرندگان.
ماهيها :
تالاب ميانکاله بعنوان محل زدآوری و پرورش بچه ماهيان ( nercery ) گونه های مختلفی از انواع ماهيان دريای مازندران حائز اهميت است و بر اساس بررسی ليمنولوژيکی گونه هايی جون کپور ، انواع کفال ، کلمه ، سفيد ، سوف ، ماش ، کاراس بعنوان گونه های شاخص منطقه مورد شناسايی قرار گرفتند.
پستانداران :
بر اساس گزارشات مستند تاريخی اين منطقه در گذشته ای نه چندان دور زيستگاه گونه های شاخص چون مرال ، يوزپلنگ و گرگ بون ، ليکن در حال حاضر پستانداران منطقه محدود به گربه جنگلی ،شغال ، گراز ، روباه ، خرگوش ، تی ، جوجه تيغی و انواع خفاش و جوندگان کوچک می باشد.
پرندگان :
از ويژگی های بارز منطقه اهميت زيستگاهی جهت زمستان گذارانی گونه های مختلفی از پرندگان مهاجر آبزی و همچنين پرندگان بومی می باشد. همه ساله بيش از پانصد هزار قطعه پرنده شامل انواع مرغابی ، غاز ، قو ، فلامينگو ، پليکان و ... به اين پناهگاه مهاجرت می کنند،
عوامل تهدید کننده:
از مهمترین عوامل تهدید میتوان ازچرای دام؛ تعارضات به منابع ملی و وجود مستثنیات و تغییر کاربری اراضی؛ توسعه بندر امیر آباد و احداث جاده ؛ تفکر ایجاد طرح های گردشگری و به دنبال آن ایجاد تاسیسات مرتبط وهمچنین شکارو صید غیر مجاز نام برد.
http://www.irandeserts.com/file/imageSection/F1/51bcc377-ce49-4cbb-ad6f-28dd77062bac.jpg
گردآورنده: HEAVENLY
منبع: http://www.irandeserts.com (http://www.irandeserts.com/)